| 
     11.  
Deum 
esse 
unum. 
Substantiae 
vocem 
tacendam. 
Patrem 
Filio 
esse 
majorem.---«Cum 
nonnulla 
putaretur 
esse 
de 
fide 
disceptatio, 
diligenter 
omnia 
apud 
Sirmium 
tractata 
sunt 
et 
discussa, 
praesentibus 
sanctissimis 
fratribus 
et 
coepiscopis 
nostris, 
Valente, 
Ursacio 
et 
Germinio. 
Unum 
constat 
Deum 
esse 
omnipotentem 
et 
patrem, 
sicut 
per 
universum 
orbem 
creditur: 
et 
unicum 
filium 
ejus 
Jesum 
Christum 
Dominum 
salvatorem 
nostrum, 
ex 
ipso 
ante 
saecula 
genitum. 
Duos 
autem 
deos 
nec 
posse 
nec 
debere 
praedicari; 
quia 
ipse 
Dominus 
dixit:
     
Ibo 
ad 
patrem 
meum 
et 
ad 
patrem 
vestrum, 
ad 
Deum 
meum 
et 
ad 
Deum 
vestrum
    (Joan. XX, 17), 
Ideo 
omnium 
Deus 
unus 
est, 
sicut 
Apostolus 
docuit.
     
An 
Judaeorum 
Deus 
tantum? 
nonne 
et 
gentium? 
Imo 
et 
gentium. 
Quoniam 
quidem 
unus 
Deus, 
qui 
justificat 
circumcisionem 
ex 
fide, 
et 
praeputium 
per 
fidem
    (Rom. III, 29, 30). 
Sed 
et 
caetera 
convenerunt, 
nec 
ullam 
habere 
potuerunt 
discrepantiam. 
Quod 
vero 
quosdam 
aut 
multos 
movebat 
de 
substantia, 
quae 
graece 
usia 
appellatur, 
id 
est 
(ut 
expressius 
intelligatur), 
homousion, 
aut 
quod 
dicitur 
homoeusion, 
nullam 
omnino 
fieri 
oportere 
mentionem; 
nec 
quemquam 
praedicare 
ea 
de 
causa 
et 
ratione 
quod 
nec 
in 
divinis 
Scripturis 
contineatur, 
et 
quod 
super 
hominis 
scientiam 
sit, 
nec 
quisquam 
possit 
nativitatem 
Filii 
enarrare, 
de 
quo 
Scriptum 
est,
     
Generationem 
ejus 
quis 
enarrabit
    (Esai. LIII, 8), 
Scire 
autem 
manifestum 
est 
solum 
Patrem 
quomodo 
genuerit 
filium 
suum, 
et 
Filium 
quomodo 
genitus 
sit 
a 
Patre. 
Nulla 
ambiguitas 
est, 
majorem 
esse 
Patrem. 
Nulli 
potest 
dubium 
esse, 
Patrem 
honore, 
dignitate, 
claritate, 
majestate, 
et 
ipso 
nomine 
patris 
majorem 
esse 
Filio, 
ipso 
testante,
     
Qui 
me 
misit, 
major 
me 
est
    (Joan. XIV, 28), 
Et 
hoc 
catholicum 
esse, 
nemo 
ignorat, 
duas 
personas 
esse 
Patris 
et 
Filii, 
majorem 
Patrem, 
Filium 
subjectum 
cum 
omnibus 
his 
quae 
ipsi 
Pater 
subjecit. 
Patrem 
initium 
non 
habere, 
invisibilem 
esse, 
immortalem 
esse, 
impassibilem 
esse. 
Filium 
autem 
natum 
esse 
ex 
Patre, 
Deum 
ex 
Deo, 
lumen 
ex 
lumine. 
Cujus 
Filii 
generationem, 
ut 
ante 
dictum 
est, 
neminem 
scire 
nisi 
Patrem 
suum. 
Ipsum 
autem 
Filium 
Dei 
Dominum 
et 
Deum 
nostrum, 
sicuti 
legitur, 
carnem 
vel 
corpus, 
id 
est, 
hominem 
suscepisse 
ex 
utero 
virginis 
Mariae, 
sicut 
Angelus 
praedicavit
    (Luc. I, 31), 
Ut 
autem 
Scripturae 
omnes 
docent, 
et 
praecipue 
ipse 
magister 
gentium 
Apostolus, 
hominem 
suscepisse 
de 
Maria 
Virgine, 
per 
quem 
compassus 
est. 
Illa 
autem 
clausula 
est 
totius 
fidei 
et 
illa 
confirmatio, 
quod 
Trinitas 
semper 
servanda 
est, 
sicut 
legimus 
in 
Evangelio:
     
Ite 
et 
baptizate 
omnes 
gentes 
in 
nomine 
Patris 
et 
Filii 
et 
Spiritus 
sancti
    (Matth. XXVIII, 19), 
Integer, 
perfectus 
numerus 
Trinitatis 
est. 
Paracletus 
autem 
Spiritus 
per 
Filium 
est; 
qui 
missus 
venit 
juxta 
promissum, 
ut 
Apostolos 
et 
omnes 
credentes 
instrueret, 
doceret, 
sanctificaret.   | 
	
     
    An English translation is here on the subscription 
    version of the site.  | 
	
     « 
Ἐπειδὴ 
περὶ 
πίστεως 
ἔδοξέ 
τινα 
διάσκεψιν 
γενέσθαι, 
πάντα 
ἀσφαλῶς 
ἐζητήθη 
καὶ 
διηρευνήθη 
ἐν 
τῷ 
Σιρμίῳ 
ἐπὶ 
παρουσίᾳ 
Οὐάλεντος, 
καὶ 
Οὐρσακίου, 
καὶ 
Γερμινίου, 
καὶ 
τῶν 
λοιπῶν. 
Συνέστηκεν 
ἕνα 
Θεὸν 
εἶναι 
πατέρα 
παντοκράτορα, 
καθὼς 
καὶ 
ἐν 
πάσῃ 
τῇ 
οἰκουμένῃ 
καταγγέλλεται· 
καὶ 
ἕνα 
μονογενῆ 
Υἱὸν 
αὐτοῦ, 
τὸν 
Κύριον 
ἡμῶν 
Ἰησοῦν 
Χριστόν, 
ἐξ 
αὐτοῦ 
πρὸ 
τῶν 
αἰώνων 
γεννηθέντα. 
Δύο 
Θεοὺς 
μὴ 
χρῆναι 
λέγειν· 
ἐπειδὴ 
αὐτὸς 
ὁ 
κύριος 
εἴρηκε· 
« 
Πορεύομαι 
πρὸς 
τὸν 
Πατέρα 
μου 
καὶ 
Πατέρα 
ὑμῶν 
καὶ 
Θεόν 
μου 
καὶ 
Θεὸν 
ὑμῶν. » 
Διὰ 
τοῦτο 
καὶ 
πάντων 
Θεός 
ἐστι, 
καθὼς 
καὶ 
ὁ 
Ἀπόστολος 
ἐδίδαξεν· 
« 
Ἢ 
Ἰουδαίων 
μόνων 
ὁ 
Θεός, 
οὐχὶ 
καὶ 
ἐθνῶν; 
Ναὶ 
καὶ 
ἐθνῶν· 
ἐπείπερ 
εἷς 
ὁ 
Θεός, 
ὃς 
δικαιώσει 
περιτομὴν 
ἐκ 
πίστεως, 
καὶ 
ἀκροβυστίαν 
διὰ 
πίστεως· » 
καὶ 
τὰ 
μὲν 
λοιπὰ 
πάντα 
συμφωνεῖ, 
καὶ 
οὐδεμίαν 
ἔχει 
ἀμφιβολίαν. 
Ἐπειδὴ 
δὲ 
πολλούς 
τινας 
κινεῖ 
περὶ 
τῆς 
λεγομένης 
Ῥωμαϊστὶ 
μὲν 
σουβσταντίας, 
Ἑλληνιστὶ 
δὲ 
λεγομένης 
οὐσίας, 
τουτέστιν, 
ἵνα 
ἀκριβέστερον 
γνωσθῇ 
τὸ 
ὁμοούσιον, 
ἢ 
τὸ 
λεγόμενον 
ὁμοιοούσιον· 
οὐ 
χρή 
τινα 
τούτων 
παντελῶς 
μνήμην 
γίνεσθαι, 
οὐδὲ 
περὶ 
τούτων 
ἐξηγεῖσθαι 
ἐν 
τῇ 
Ἐκκλησίᾳ 
διὰ 
ταύτην 
τὴν 
αἰτίαν, 
καὶ 
διὰ 
τοῦτον 
τὸν 
λογισμόν, 
ὅτι 
ἐν 
ταῖς 
θείαις 
Γραφαῖς 
οὐ 
γέγραπται 
περὶ 
τούτων· 
καὶ 
ὅτι 
ταῦτα 
ὑπὲρ 
τὴν 
ἀνθρώπων 
γνῶσιν 
καὶ 
τὸν 
ἀνθρώπων 
νοῦν 
ἐστι· 
καὶ 
ὅτι 
οὐδεὶς 
δύναται 
τὴν 
γενεὰν 
τοῦ 
Υἱοῦ 
διηγήσασθαι, 
καθὼς 
γέγραπται· 
« 
Τὴν 
γενεὰν 
αὐτοῦ 
τίς 
διηγήσεται; » 
Μόνον 
γὰρ 
εἰδέναι 
τὸν 
Πατέρα 
φανερόν 
ἐστι, 
πῶς 
τὸν 
υἱὸν 
ἐγέννησε, 
καὶ 
πάλιν 
τὸν 
Υἱόν, 
πῶς 
αὐτὸς 
γεγέννηται 
παρὰ 
τοῦ 
Πατρός. 
Οὐδενὶ 
δὲ 
ἀμφίβολόν 
ἐστι, 
μείζονα 
εἶναι 
τὸν 
Πατέρα· 
οὐδὲ 
γὰρ 
διστάσειεν 
ἄν 
τις 
τὸν 
Πατέρα, 
τιμῇ, 
καὶ 
ἀξίᾳ, 
καὶ 
θειότητι, 
καὶ 
αὐτῷ 
τῷ 
ὀνόματι 
τῷ 
πατρικῷ 
μείζονα 
εἶναι, 
διαμαρτυρουμένου 
αὐτοῦ 
τοῦ 
Υἱοῦ· 
« Ὁ 
ἐμὲ 
πέμψας 
Πατὴρ 
μείζων 
μού 
ἐστι. » 
Καὶ 
τοῦτο 
δὲ 
καθολικὸν 
εἶναι 
οὐδεὶς 
ἀγνοεῖ, 
δύο 
πρόσωπα 
εἶναι, 
Πατρὸς 
καὶ 
Υἱοῦ· 
καὶ 
τὸν 
μὲν 
Πατέρα 
μείζονα, 
τὸν 
δὲ 
Υἱὸν 
ὑποτεταγμένον 
τῷ 
Πατρὶ 
μετὰ 
πάντων, 
ὧν 
αὐτῷ 
ὁ 
πατὴρ 
ὑπέταξε. 
Τὸν 
δὲ 
Πατέρα 
ἀρχὴν 
μὴ 
ἔχειν, 
καὶ 
ἀόρατον 
εἶναι, 
καὶ 
ἀθάνατον 
εἶναι, 
καὶ 
ἀπαθῆ 
εἶναι· 
τὸν 
δὲ 
Υἱὸν 
γεγεννῆσθαι 
ἐκ 
τοῦ 
Πατρός, 
Θεὸν 
ἐκ 
Θεοῦ, 
φῶς 
ἐκ 
φωτός. 
Καὶ 
τούτου 
τὴν 
γένεσιν, 
καθὼς 
προείρηται, 
μηδένα 
γινώσκειν, 
εἰ 
μὴ 
μόνον 
τὸν 
Πατέρα. 
Αὐτὸν 
δὲ 
τὸν 
Υἱὸν 
καὶ 
Κύριον 
καὶ 
Θεὸν 
ἡμῶν 
σάρκα 
ἤτοι 
σῶμα, 
τουτέστιν 
ἄνθρωπον, 
ἀνειληφέναι 
ἀπὸ 
Μαρίας 
τῆς 
Παρθένου, 
καθάπερ 
καὶ 
ὁ 
ἄγγελος 
προευηγγελίσατο· 
καθὼς 
δὲ 
πᾶσαι 
αἱ 
Γραφαὶ 
διδάσκουσι, 
καὶ 
μάλιστα 
αὐτὸς 
ὁ 
Ἀπόστολος 
ὁ 
διδάσκαλος 
τῶν 
ἐθνῶν, 
ἄνθρωπον 
ἀνέλαβεν 
ὁ 
Χριστὸς 
ἀπὸ 
Μαρίας 
τῆς 
Παρθένου, 
δι' 
οὗ 
πέπονθε. 
Τὸ 
δὲ 
κεφάλαιον 
πάσης 
τῆς 
πίστεως, 
καὶ 
ἡ 
βεβαιότης 
ἐστίν, 
ἵνα 
Τριὰς 
ἀεὶ 
φυλάττηται, 
καθὼς 
ἀνέγνωμεν 
ἐν 
τῷ 
Εὐαγγελίῳ· 
« 
Πορευθέντες, 
βαπτίζετε 
πάντα 
τὰ 
ἔθνη 
εἰς 
τὸ 
ὄνομα 
τοῦ 
Πατρὸς 
καὶ 
τοῦ 
Υἱοῦ 
καὶ 
τοῦ 
ἁγίου 
Πνεύματος. » 
Ἀκέραιος 
δὲ 
καὶ 
τέλειός 
ἐστιν 
ὁ 
ἀριθμὸς 
τῆς 
Τριάδος. 
Ὁ 
δὲ 
παράκλητος 
τὸ 
Πνεῦμα 
τὸ 
ἅγιον, 
δι' 
υἱοῦ 
ἀποσταλὲν, 
ἦλθε 
κατὰ 
τὴν 
ἐπαγγελίαν, 
ἵνα 
τοὺς 
ἀποστόλους 
καὶ 
πάντας 
τοὺς 
πιστεύοντας 
ἀναδιδάξῃ 
καὶ 
ἁγιάσῃ. 
 »   |